SOWA OPAC : Biblioteka Legionowo Katalog zbiorów

3 wyniki

Książka

W koszyku

oceń

Ciało z jej ciała / Slavenka Drakulić;przeł.Dorota Kozińska - Warszawa: Wyd. W.A.B. 2012. - 252 strony 21 cm.

(Na Brzegu)

Autor

Drakulić Slavenka Kozińska Dorota.

Forma i typ

Książki Publikacje popularnonaukowe

Gatunek

Literatura

Dziedzina i ujęcie

Medycyna i zdrowie

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Poczytalnia-Oddział dla dorosłych

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 61 (1 egz.)

Książka

W koszyku

oceń

Ciało z jej ciała : o banalności dobra / Slavenka Drakulić ; przeł. Dorota Kozińska. - Warszawa : Wydawnictwo W.A.B., 2008. - 252, [4] strony ; 20 cm.

Autor

Drakulić Slavenka Kozińska Dorota (1964- )

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Temat

Dawcy narządów Nerki Transplantacja

Gatunek

Publicystyka

Dziedzina i ujęcie

Medycyna i zdrowie

Ciało z jej ciała, nowa książka Slavenki Drakulić pozwala uwierzyć, że anioły jednak istnieją wśród nas. Pisarka w lekkiej formie szkicuje własne doświadczenia, które wplatają się w przeżycia innych. Zajmujący projekt oparty jest w głównej mierze na nieustannie zadawanym pytaniu: jak to jest możliwe, że osoba, która jest całkowicie zdrowa i sprawna, postanawia oddać komuś zupełnie obcemu cząstkę siebie - nerkę. Drakulić, która przeszła operację przeszczepu nerki, chciała poznać osobę, od której dostała nowe życie. To zdarzenie zapoczątkowało serię spotkań z żyjącymi dawcami. I tak poznajemy przekrój zwykłych-niezwykłych postaci: młodziutką pielęgniarkę, studentkę, księdza, typowego trzydziestolatka, milionera. Każde spotkanie to odrębna historia, w której dostrzegamy nietuzinkowość i jednocześnie zwyczajność opowiadającego. Autorka głośnej i kontrowersyjnej książki Oni nie skrzywdziliby nawet muchy, kolejny raz po mistrzowsku kreśli portrety kilkunastu osób. Tym razem jednak nie chodzi o zbrodnie wojenne, lecz o zwykłą ludzką życzliwość i poświęcenie. O banalność dobra.

dostępna do wypożyczenia

Ta pozycja znajduje się w zbiorach 2 placówek. Rozwiń listę, by zobaczyć szczegóły.

Poczytalnia-Oddział dla dorosłych

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821-92 chorw. (1 egz.)

Filia 2

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 61 (1 egz.)

E-book

W koszyku

Niewidzialna kobieta / Slavenka Drakulić. - [miejsce nieznane] : Biblioteka Słów : Legimi, 2023.

Autor

Drakulić Slavenka.

Forma i typ

E-booki

Istnieją w życiu pewne tematy, o których po prostu nie rozmawiamy. Jednym z nich jest starzenie się, absolutnie naturalny lecz często marginalizowany proces. Tom „Niewidzialna kobieta" zawiera napisane szczerze i subtelnie testy Slavenki Drakulić o tym, co jest przemilczane, emocjonalnie trudne. Obrazują stopniowe i bolesne znikanie osoby. Są wyrazem nieodwracalnej straty życia i jednocześnie krzykiem przeciwko niesprawiedliwości starzenia się. Książka otwiera przestrzeń do przemyśleń nad wieloma aspektami życia i śmierci. To pozycja wyjątkowo intymna, która pokazuje, że tylko literatura może powiedzieć to, co wydaje się niewypowiadalne. Słowa Slavenki Drakulić są jak nóż chirurgiczny – Melania Mazzucco, „La Repubblica” Sama autorka, zapytana o powód napisania tej książki, powiedziała: Nie miałam zamiaru opisywać wszystkich aspektów starzenia się i starości. Książka powstała, bo posłuchałam głosów osób wokół siebie, moich starszych przyjaciółek i znajomych i przekonałam się, że istnieje potrzeba potwierdzenia, ze nie jesteśmy same ze swoimi uczuciami niewidzialności. Jakby można było zmierzyć dobre i złe strony starości – a to nie jest możliwe – obawiam się, że przeważyłoby poczucie straty i zbędności, a nie spełnienia. Tak, starsi ludzie prawdopodobnie posiadają dojrzałość, nawet i mądrość, ale komu to jest dzisiaj potrzebne. Slavenka Drakulić – chorwacka pisarka, dziennikarka i eseistka. Jest autorką książek publicystycznych i powieści. Po polsku ukazały się dwie jej książki: Oni nie skrzywdziliby nawet muchy i Ciało z jej ciała. Publikowała w „The Nation”, „Guardian”, „La Stampa”, „Frankfurter Allgemeine Zeitung” czy „Politiken”. Pisze po chorwacku i angielsku, jej książki zostały przetłumaczone na ponad piętnaście języków. W 2004 roku podczas Targów Książki w Lipsku otrzymała nagrodę European Understanding, a w 2018 roku – nagrodę Best Project Book for Adaptation za książkę Niewidzialna kobieta. Fragment: Wydaje mi się, że odkrywam nowy wymiar istnienia. Jednocześnie istnieję – i nie istnieję, bo coraz bardziej… blednę. Może w towarzystwie istnieje zwyczaj, który nie pozwala na to, aby starszym kobietom powiedzieć, że naprawdę stają się szkłem? Najpierw tym mętnym, a potem całkowicie przezroczystym. Ich wielkość nie ma znaczenia, waga i wysokość są nieistotne. Ubrania także. To nie jest tak, że nie istniejesz, raczej tak, jakbyś żyła w innym wymiarze. Wszystko jest takie samo, a jednak – nie jest. Ludzie inaczej obchodzą się z tobą, a ty, niczym niewidzialna kobieta, musisz się do tego przystosować. Tyle tylko, że mnie się ta sztuczka nie udaje. Ba, potrzebowałam bardzo dużo czasu, aby w ogóle zrozumieć, że staję się niewidzialna. W sklepie, w banku, przed jakimkolwiek okienkiem, na ulicy... Potrzebowałam sporo czasu, aby zauważyć, że znikam. Widziałam to najpierw w oczach innych. Powiem nawet, że najtrudniejsze było to, że siebie widziałam wyraźnie – tak jak wcześniej. Jestem świadoma zmiany, ale choć się zestarzałam, nadal jestem widoczną i prawdziwą, żywą osobą. Skoro już istnieję w tym niewidzialnym stanie, to może ta przezroczysta materia, w którą się przekształcam, to czysty duch? Pytam, chociaż wiem, że nie znacie odpowiedzi. Zauważyliście, że do tej pory nie użyłam słowa starzenie? To jest proces, na początku całkiem powolny i prawie niewidzialny. W jednej chwili zaczyna przyspieszać i dopiero wtedy go zauważacie. Może dlatego, że ktoś inny też już go zauważył, a potem całkiem nagle stajecie się starzy. Mówicie, że rzecz jest o negatywnym wizerunku samego siebie? Nie, nie! Problem polega dokładnie na tym, że nie mam negatywnego wizerunku, po prostu widzę siebie inną, niż inni mnie widzą. Z pewnością nie jako nieznaną kobietę w lustrze, zjawę czy przezroczystego ducha. Rzecz jest w innych, w ich postrzeganiu. Gdy inni ludzie przestają cię zauważać, szybko nie zobaczysz samej siebie. Interesuje was, w jaki sposób zaczęłam czuć, że się zmieniam, że się starzeję?

dostępna online

Ta pozycja jest dostępna przez Internet. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Dostęp do treści elektronicznej wymaga posiadania kodu dostępu, który można odebrać w bibliotece.

Informacje o książce